Hoe een keuzevoorlichting uit de hand liep...

"Ik heb vervelend nieuws voor jullie", start mevr. Pricken haar les CKV. "De les van vandaag komt te vervallen en jullie krijgen voorlichting over keuzemogelijkheden". Morrend sjokt de klas naar een ander klaslokaal. Een dia van "Poort Advocatuur" staat op het smartboard. Een hippe dame stelt zichzelf voor als zijnde van het advocatenkantoor. Ze geeft aan dat ze voorlichting komt geven over het maken van keuzes in je leven.
 

Achter in de klas is een monteur bezig. De advocate reageert gepikeerd op de herrie. De klas kijkt elkaar grijnzend aan: dit gaat nog leuk worden. Groter wordt hun verbazing als blijkt dat de monteur Boris is, een oude vlam van de advocate.
 

Een pijnlijke situatie in het klaslokaal. "Waarom heb je me nooit meer gebeld?". Gefascineerd kijken de leerlingen toe. Monteur Boris vertelt dat hij grote dromen had, hij wilde het helemaal maken. Maar hij is geëindigd als monteur. Is zijn leven toch geslaagd te noemen? Als je advocaat bij een gerenommeerd advocatenkantoor bent geworden, wil dat zeggen dat je leven geslaagd is? "Denk je, dat ik het goed heb gedaan?", vraagt de advocate op een gegeven moment aan de klas.
 

Het was uiteraard geen échte keuzevoorlichting, maar een flitsende voorstelling van regisseuse en oud-leerlinge Hanneke Som met Christian Cadenbach. Beiden zijn verbonden aan het Laagland Theater in Sittard en de Toneelgroep in Maastricht. De artistiek leiders van de Toneelgroep zijn eveneens aanwezig en vertellen wat zij in de theaterwereld doen.
 

Maar de voorstelling noopt wel tot nadenken. Cadenbach vraagt het aan de klas: "Wie wil de top bereiken?". Enkele vingers gaan de lucht in. "Wie wil iets minder hoog reiken, maar wel gelukkig zijn?" - de meerderheid steekt zijn vinger op. "Wie vindt dat mijn leven geslaagd is?" Alle vingers de lucht in. Blijkbaar is de top bij de hedendaagse jeugd niet meer zo top.