Zijn laatste 'schooldag'

Op dinsdag 2 september jl. nam het Sophianum officieel afscheid van dhr. Hans Hupperetz. Sinds 2000 was bij locatiedirecteur, directeur en rector van onze school. Hij kreeg een onvergetelijke dag aangeboden. Álles was een verrassing voor hem. Thuis werd hij opgehaald in zijn favoriete auto, een Aston Martin (bekend van James Bond). Dhr. Brekelmans als chauffeur was perfect gekleed en samen reden ze naar school. Daar werden ze opgewacht door alle nieuwe brugklassers, die in een lange erehaag voor hem applaudiseerden. Hessel en Jean (HM21) waren de 'personal assistants' voor de dag.

Dhr. Hupperetz kreeg een rugzakje met schoolspullen, want hij ging als gastleerling zijn laatste schooldag beleven. En - zo zijn we dan ook weer - dat gebeurde bij de praktijkvakken. Bij D&P maakte hij, onder leiding van drie leerlingen van 3VMBO, een stapel pannenkoeken. De leerlingen deden het fantastisch. ("Hans, wel even opletten. Je hebt er te weinig melk bij gedaan. KIjk nu wat er gebeurt!") Bij O&O leerde hij een sleutelhanger (met een muziekje) te graveren - ook hier weer met hulp van leerlingen. Bij T&T liet hij zich bijpraten over het project van de brugklassers. Bij CKV ging hij, onder leiding van mevrouw Pricken aan de slag met klei. Hoewel het eerst op een asbakje leek, werd het uiteindelijk een leuk tapasbakje.

Tijd voor de lunch. Met de Aston Martin ging het duo Hupperetz en Brekelmans naar.... friture An & Piet. Klein geheimpje: meneer Hupperetz is niet zo goed op de hoogte van frituresnacks. Daarom. Angelique zorgde met haar bekende enthousiasme en vrolijkheid voor een gezellige lunch, terwijl het halve busstation zich afvroeg van wie die sjieke auto was.. Na de lunch werd dhr. Hupperetz - met open dak - naar huis gereden om zich voor te bereiden op het tweede, officiëlere gedeelte van de dag..

Middagprogramma

Na de ludieke activiteiten in de ochtend was het 's middags tijd voor het officiële gedeelte. Heel veel oud-collega's (ook uit de periode dat dhr. Hupperetz lesgaf in Amersfoort), familieleden en andere genodigden waren, naast het zittende personeel, aanwezig om afscheid te nemen. Het weerzien met de oud-Sophianumfamilieleden is altijd hartelijk. Er was een middagvullend programma samengesteld, want: een onderwijsmens als Hans Hupperetz is veelzijdig.

Er waren diverse toespraken, waarbij diverse aspecten uit de onderwijscarrière werden belicht. Dhr. Venderbos richtte de spotlight op het baanbrekende werk dat dhr. Hupperetz heeft vericht op het gebied van internationalisering. De heren Seeverens en Dijcks vertelden op hun eigen bekende wijze hoe belangrijk het cabaret voor onze school is en de rol(len) die dhr. Hupperetz daar in heeft gespeeld. Dhr. Eugène Bernard van Stichting LVO prees de inzet van dhr. Hupperetz voor onze school. En ook hij stipte, net als de andere sprekers, vele hilarische situaties aan, veroorzaakt door dhr. Hupperetz. Want ja, ook dáár kun je een boek over schrijven. Dhr. Mennen speelde een prachtig geïmproviseerd pianostuk.

Cadeaus waren er ook. Ook hier konden we het niet laten om wat geintjes uit te halen. Zo kreeg hij o.a. een tent (hij háát kamperen), de complete collectie van 'Bonanza' op DVD, een PSV-voetbalshirt met 'Hupperetz 25' en een door Youp van 't Hek gesigneerd boek. "Wat háátte ik rectoren en ander onderwijsgespuis! Blij dat je met pensioen bent!", schreef de cabaretier. Zijn echte afscheidscadeau was een prachtige Visconti vulpen. Wie dhr. Hupperetz kent, weet dat hij áltijd met vulpen schrijft.

Maar ook dhr. Hupperetz kwam aan het woord. Hij keek terug op zijn onderwijscarrière van 43 jaar, lepelde toch nog een paar anekdotes op en stond stil bij zijn twee inspiratiebronnen: Maria Montessori en Sophie Barat. De kernwaarden en -woorden van het onderwijs zouden ‘liefde’ en ‘aandacht’ moeten zijn. Voor het onderwijs, voor onze leerlingen, voor onze collega’s en voor onszelf. Hij bedankt alle collega’s, door alle namen in een recordtempo op te noemen. Hij sloot zijn onderwijscarrière en zijn tijd op het Sophianum af met tekstregels van Edith Piaf’s “Non, je ne regrette rien”.

Of dat nog niet alles was werd de bijeenkomst afgesloten door een prachtig muzikaal eerbetoon door leden van de Coriovallum Pipe Band. Een mooi afscheid voor en van een bijzondere rector